stracić równowagę

См. также в других словарях:

• stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń …   Słownik języka polskiego

• tracić – stracić głowę — {{/stl 13}}{{stl 7}} przestawać panować nad sobą, nad swoimi emocjami, odruchami itp.; tracić równowagę psychiczną : {{/stl 7}}{{stl 10}}Byłam dobrze przygotowana, ale na egzaminie zupełnie straciłam głowę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• poślizgnąć się — dk Va, poślizgnąć sięnę się, poślizgnąć sięniesz się, poślizgnąć sięnij się, poślizgnąć sięnął się, poślizgnąć sięnęła się, poślizgnąć sięnęli się, poślizgnąć sięnąwszy się «zachwiać się, stracić równowagę, idąc po śliskiej powierzchni; obsunąć… …   Słownik języka polskiego

• przewrócić — dk VIa, przewrócićcę, przewrócićcisz, przewrócićwróć, przewrócićcił, przewrócićcony przewracać ndk I, przewrócićam, przewrócićasz, przewrócićają, przewrócićaj, przewrócićał, przewrócićany 1. «spowodować upadek (czyjś lub czegoś); wywrócić, obalić …   Słownik języka polskiego

• wywrócić — dk VIa, wywrócićcę, wywrócićcisz, wywrócićwróć, wywrócićcił, wywrócićcony wywracać ndk I, wywrócićam, wywrócićasz, wywrócićają, wywrócićaj, wywrócićał, wywrócićany 1. «spowodować upadek; przewrócić» Wywrócić kogoś na ziemię. Wichura wywraca domy …   Słownik języka polskiego

• wzburzyć — dk VIb, wzburzyćrzę, wzburzyćrzysz, wzburz, wzburzyćrzył, wzburzyćrzony rzad. wzburzać ndk I, wzburzyćam, wzburzyćasz, wzburzyćają, wzburzyćaj, wzburzyćał, wzburzyćany 1. «spowodować burzenie się, kłębienie, falowanie czegoś; zmącić, zwichrzyć,… …   Słownik języka polskiego

• zdenerwować — dk IV, zdenerwowaćrwuję, zdenerwowaćrwujesz, zdenerwowaćrwuj, zdenerwowaćował, zdenerwowaćowany «wyprowadzić z równowagi; rozdrażnić, zirytować» Zdenerwowało go to wydarzenie. Był okropnie zdenerwowany. zdenerwować się «stracić równowagę, wpaść w …   Słownik języka polskiego

• poślizgnąć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, poślizgnąć sięślizgnę się, poślizgnąć sięnie się, poślizgnąć sięnij się, poślizgnąć sięślizgnął się, poślizgnąć sięślizgnęli się {{/stl 8}}{{stl 7}} gwałtownie, w sposób niekontrolowany przesunąć się, stawiając… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… …   Słownik języka polskiego

• zachwiać — dk Xb, zachwiaćchwieję, zachwiaćchwiejesz, zachwiaćchwiej, zachwiaćał, zachwiaćali a. zachwiaćchwieli, zachwiaćany «spowodować chwianie się kogoś, czegoś; poruszyć, pochylić kogoś, coś w różne strony, wytrącić ze stanu równowagi; zachybotać,… …   Słownik języka polskiego

• spaść — I dk XI, spadnę, spadniesz, spadnij, spadł, spadłszy spadać ndk I, spaśćam, spaśćasz, spaśćają, spaśćaj, spaśćał 1. «opuścić się szybko z góry na dół; odrywając się od czegoś, tracąc równowagę, zlecieć z góry na dół; opaść w dół» Spadł deszcz,… …   Słownik języka polskiego